Toen ik vorig jaar nog eigenaar was van het online opleidingsinstituut WWZ Academie startte ik de werving van twee medewerkers: Een technisch VA en een administratief medewerkster. Zo ontmoette ik Mariska Pijnenborg. Mariska zocht werk op afstand, want zij zou binnen korte tijd met haar gezin afreizen naar Malawi omdat haar partner en zij hun stichting OneHeartMalawi verder wilden opbouwen. Ik heb Mariska aangenomen als administratief medewerkster en ook docente voor de opleiding Asielopvang en Inburgering aangezien zij een aantal jaren had gewerkt bij Vluchtelingenwerk en daar dus veel vanaf wist.

De stichting OneHeartMalawi verzorgt op dit moment opleidingen voor kleermaker en lasser voor jonge Malawianen om te zorgen dat zij weer toekomstperspectief krijgen en in hun eigen onderhoud kunnen voorzien. In januari 2026 starten ze ook een basis ICT opleiding en mogelijk komen er nog meer beroepsopleidingen bij.

Meerdere vrijwilligers hebben de stichting al ter plekke geholpen in de opbouwfase. Zo hebben ze gebouwen geschilderd en ook heeft een Engelse vrouw de kleermakersopleiding geleerd om recyclebaar maandverband te maken. Want maandverband is een van de vele items die voor de vrouwen in Malawi niet te betalen zijn. Wat nog miste is ondergoed voor met name vrouwen en meisjes, dat hebben mijn man Rob Kleingeld en ik nu meegenomen en de Zeeman leeggekocht, samen met andere kleding waarvan een groot deel is gedoneerd door familie en vrienden.

Toen ik Mariska sprak over vrijwilligerswerk begon het ook bij mij te kriebelen. Mijn man en ik waren al een aantal keren in Zuid-Afrika geweest, maar dat vonden we niet het echte Afrika. Veel te westers vanuit de blanke invloeden. Zanzibar en Tanzania kwamen al meer in de buurt, maar gaven geen compleet beeld voor toeristen. Dus besloten wij een paar maanden geleden naar Malawi te gaan om Mariska en Aaron te helpen en ook rond te reizen om het land te zien. We kwamen daar aan met vijf koffers, waarvan drie grote vol met kleding en andere spullen die we hadden mee gekregen. Voor onze eigen kleding hadden we twee kleine trollykoffers bij ons. Na afloop van onze reis deden we de kleine koffers in de grote, waardoor we nog maar twee koffers mee terug hoefden te nemen.

Na een prachtige rondreis van drie weken door Malawi en Zambia, waarbij we een goed beeld hebben gekregen van de bevolking en de wildparken (ja er zijn ook wildparken in Malawi!) togen we over hobbelige asfalt- en zandwegen naar Monkey Bay, waar de school van OneHeartMalawi is gevestigd. Op het moment dat we daar aankwamen volgden 34 zeer gemotiveerde leerlingen de opleidingen kleermaker en lasser. Zo mooi om te zien hoe de school met eenvoudige middelen goede en geaccrediteerde opleidingen heeft neergezet! De dames en ook een paar heren waren druk aan het kleding naaien toen we aankwamen. Dat doen ze vooral met voor ons ouderwetse trapnaaimachines vanwege het gebrek aan elektra op de meeste plaatsen. Heel effectief dus. Tegelijkertijd waren veel heren en een paar dames druk bezig met allerlei lasopdrachten, waaronder de boekenkast die zij maakten voor de in te richten bibliotheek. Het elektrische gereedschap is gedateerd maar doet het goed.

Rob en ik kregen een aantal taken toegewezen: Aaron vroeg of ik de bibliotheek wilde inrichten met de 1500 Engelstalige boeken die in een container verscheept waren vanuit Nederland. Ook vroeg hij of ik het naailokaal wilde schilderen. Rob kreeg als taak het inrichten van een computerlokaal vanuit de vele onderdelen die ook meegekomen waren uit de container.

De eerste dag, vrijdag, zijn we vooral bezig geweest met uitzoeken. Het lokaal waarin de bibliotheek en de computers moesten komen stond vol met kleding, stoffen en dozen met boeken. Uit een andere ruimte haalden we alle onderdelen voor de in te richten computers. Rob was overweldigd door de hoeveelheid computers, monitoren, muizen en kabels. Even wist hij niet waar hij het zoeken moest, maar al snel ging hij ordenen. Tegelijkertijd heb ik de boeken gesorteerd en aan de hand van de beschikbare kastruimte bepaald waar wat moest komen. In de kleine boekenkasten kon ik al educatieve boeken kwijt en de boeken voor kinderen en tieners. Voor de boeken voor volwassenen was het nog wachten op de grote kast die de lassers aan het maken waren.

In het weekend was de school dicht. Toen hebben we activiteiten ondernomen met Mariska en Aaron. Op zaterdag bezochten we een vrouwenvoetbalwedstrijd in Cape MacLear waar wij aan het prachtige en enorme Malawimeer verbleven. Mariska en Aaron hadden enorm veel voetbalshirts verzameld bij de voormalige voetbalvereniging van Mariska. Die gaven ze uit zodat iedereen voortaan fatsoenlijke shirts zou hebben in plaats van de verschillende kleuren T-shirts of hesjes. Er is trouwens nog een enorme behoefte aan voetbalschoenen, iedereen voetbalt daar nu op blote voeten. Dat gaat wel, maar schoenen voelen beter op het ruwe zand (er is geen gras). Bovendien spelen een aantal vrouwen al op dusdanig niveau dat ze aan internationale Afrikaanse wedstrijden meedoen.

Zondag gingen we samen met Mariska en Aaron – en ook een paar familieleden, zo gaat dat in Malawi – een boottocht maken over het Malawimeer. We bewonderden de veelkleurige vissen en de visarenden die de gids voor ons dichtbij lokte met kleine visjes. Onderweg werd er voor ons en ook voor andere boten gekookt en genoten we van een heerlijke typisch Malawiaanse maaltijd met Nsima, rijst, een soort spinazie (pompoenbladeren) en kippestoof met tomaten. Iedere avond in Cape MacLear hebben we genoten van de prachtige zonsondergang.

Maandag was de boekenkast nog niet klaar dus ben ik Rob gaan helpen met het sorteren en inrichten van de computers want de leerlingen gaan vanaf januari leren met Windows te werken. We vonden zelfs drie hele goede schermen met ingebouwde computers en touch screens, die ook Windows bevatten. Een ervan gaven we aan operational manager Rita die te kampen had met een hele langzame laptop. Ze was heel blij met de veel snellere computer.

Dinsdag kwam de boekenkast en kon ik de bibliotheek afmaken. Tegelijkertijd ging Rob verder met het uitzoeken en installeren van de computers. Uiteindelijk hebben we woensdag alles kunnen opruimen en een mooie opstelling gemaakt met 8 computers voor de lessen en twee in reserve, op twee tafels. Daarnaast waren er enorm veel monitoren, toetsenborden en muizen, veel te veel in verhouding tot het aantal computers. Die hebben we dus maar weer terug gezet in de Reception. Ook vonden we dozen vol met multitools, mooi om uit te delen daar, en nog wat gekke dingen die nuttig zouden kunnen zijn in Malawi. Tot slot heb ik op woensdag nog samen met twee jongens het naaiatelier wit geschilderd, dus hebben we alle taken kunnen doen in de vier dagen die we tot onze beschikking hadden. We zijn heel trots op het resultaat en heel blij dat Mariska en Aaron er gelukkig mee zijn!

Zikomo, bedankt voor alle mooie ervaringen!